Alleen

Gisteravond hebben we Ineke naar het vliegveld gebracht. Het was een emotioneel afscheid van beide kanten, we hebben zoveel samen meegemaakt en zijn vriendinnen voor het leven geworden. Ons pure gevoel wat we hier hebben gekregen willen we vasthouden, daar moeten we elkaar op attenderen.
Nu zit ik alleen op onze kamer, geen eindeloos gepraat, wandelingetjes voor het slapen gaan meer. En omdat ik nog niet veel met mijn armen mag/ kan doen voel ik me enigszins nutteloos. Morgen opnieuw naar de dokter om met name mijn rechterarm te bekijken, het voelt niet goed, maar dat kan ook van de hechtingen komen. Afwachten.
Vandaag was het Independent day, alweer een feestdag, en waren de boys niet naar school, ze hebben zich nuttig gemaakt met opruimen en de tuin verzorgen. Dat betekende voor mij dat ik de kamer schoon kon gaan maken en verschonen, lig ik in een frisse kamer met een schoon bed. De rest van de dag heb ik bijgeslapen en lekker gelezen. Morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen.