Maggona

Vanaf het Don Bosco boyshome is het twee kilometer lopen naar Maggona, Galle Road. Wij lopen dit de meeste keren, omdat het ook wel lekker is even te bewegen. In het begin was het bij iedere voorbijkomende tuktuk; tuktuk madam? Wij bleven zeggen no, we like to walk. Nu rijden ze ons voorbij, toeteren soms of ze zwaaien. Lastig als je toch een tuktuk wil hebben, maar we hebben ook al telefoonnummers verzameld, dus dan maar bellen.
Vanmorgen liepen we in een zinderende hitte naar Maggona, onderweg genieten we van de puurheid van het Sri Lankeese leven, de vriendelijke mensen, de vogels en voelen we ons best op onze plek hier. Het weer is natuurlijk subliem. Ook alle viezigheid waar we in het begin met opgetrokken neus naar keken, hoort er gewoon bij, net zoals kakkerlakken, gekko's, gekkokeutels, het wassen met de hand en de rijst met curry elke dag. De broeders hadden afgesproken dat zij de keuken wel even schoon zouden maken. Wij denken dat ze dat behoorlijk hebben onderschat maar goed als ze van plan zijn het op de Sri lankeese manier te doen zullen ze binnen de kortste keren klaar zijn, aangezien wij nu even niet verder kunnen heben we besloten om eerst maar even naar Maggona te wandelen en weer eens even flink te gaan onderhandelen bij de verfwinkel. Het is bewolkt en benauwd weer vandaag, de stralen zweet lopen ons over de rug. Nadat we doorweekt van het zweet terug kwamen hebben we besloten om in de middag maar even een zwembad op te zoeken en wat verkoeling. Heerlijk afgekoeld in het koele water totdat Marian er weer uit ging en lelijk ten val kwam op het trappetje bij het zwembad. Shit dat zag er niet best uit ze kwam met beide armen op de scherpe rand van de trap terecht. Per direct was er iemand zo vriendelijk en verstandig om zijn sarong kapot te scheuren en hiermee haar rechterarm te verbinden. In allerijl werd er een tuktuk geregeld en binnen 10 minuten lag Marian op de behandeltafel van de eerste hulp met 2 dokters en 2 verpleegsters om haar heen. De wond aan haar rechterarm moest gehecht worden het zag er niet best uit.haar rezag er niet best uit en moest dan ook behoorlijk gehecht worden, echt afschuwelijk Marian. Ze kreeg een verdoving en de wond werd schoongespoeld. Aan haar linkerarm had ze een flinke snee maar deze hoefde niet gehecht te worden en werd enkel schoongemaakt met jodium.het duurde best lang en was echt ellendig voor Marian. Na alle ellende kreeg ze een tetanus injectie en pijnstillers mee voor overdag en s'nachts. Marian lag zich verdorie nog druk te maken dat ze de keuken van het Boys home moest schilderen. Nou dat gaat hem dus echt niet worden Marian. Marian heeft nu een schone omgeving nodig waar ze drie dagen kan rusten en bovendien mag ze drie dagen geen alcohol drinken, (dus Diana ze gaat effe niet aan haar tax komen.). Marian hebben we in een schone hotelkamer op bed gelegd en daarna ben ik haar spullen op gaan halen in het Don Bosco boys home en heb daar Mieke verteld wat er gebeurd is en dat ik terug ga naar Marian en ervoor zal waken dat ze absolute rust krijgt. Bij terugkomt lag Marian met haar verbonden armen in een schoon hotelbed te slapen, bah echt klote voor haar. Hopelijk gaat het morgen na een goede nachtrust beter met haar. Ze is omringd door alle zorg die ze nodig heeft.